Het verhaal van vrijwilliger Herman Sligman

Het verhaal van vrijwilliger Herman Sligman

Benieuwd wat vrijwilligers beweegt die zich inzetten voor ons informatiecentrum? Herman Sligman vertelt: “Zo leerde ik de in Holten begraven soldaten ‘kennen’”

Wanneer en hoe raakte je betrokken bij het informatiecentrum?

Ik woon in de buurt, in het machtig mooie Markelo. En ik heb gediend in het leger. Mijn legernummer begint met 43.02... de kenners weten dan genoeg. Ik ben niet de jongste. Bij gebrek aan geraniums, zit ik in mijn pensioentijd wat vaker dan gemiddeld achter de laptop. 

Voor de strijdkrachten in het algemeen en het leger in het bijzonder had ik altijd al veel belangstelling. Niet voor niets droeg ik bijna dertig jaar als reserveofficier de kraagspiegels van het Garderegiment Fuseliers Prinses Irene op mijn tenue. Sinds 2016 ben ik lid van het Royal Canadian Legion (RCL). Ik woonde herdenkingen en onthullingen bij op diverse begraafplaatsen en uiteraard ook op de Canadese Begraafplaats in Holten. Voor de Nederlandse tak van RCL schreef ik ruim zes jaar lang de maandelijkse nieuwsbrief, waarin ik context gaf aan activiteiten. In elke editie stond een achtergrond- of levensverhaal. En zo leerde ik ook enkele in Holten begraven soldaten ‘kennen’, bijvoorbeeld:

• Gaston Naudet: overleefde de oorlog, maar verdronk op 12 mei 1945
• Joseph William Campbell: Ridder Militaire Willemsorde 4^e Klasse
• Dennis Cooper: als Brit ’ingelijfd’ bij het 1^ste Canadese Parachute Bataljon
• Edgar Arthur Charman: een Navy-man die in Holten begraven is

Toen ik stopte als nieuwsbriefredacteur kwam er wat tijd vrij. Een oproep voor vrijwilligers op Facebook van het informatiecentrum triggerde me en ik meldde me aan. Sinds eind 2024 maak ik deel uit van het onderzoeksteam en help ik mee de slachtoffers ‘gezicht’ te geven. Ik verzamel en onderzoek informatie over hun vaak veel te korte leven en deel deze op onze levensverhalen-website.

Wat is jouw grootste uitdaging bij het informatiecentrum?

Onze database compleet maken. Dat we daadwerkelijk achter elk van de 1.394 graven het verhaal hebben achterhaald en blijven delen.

Wat is jouw drijfveer om dit vrijwilligerswerk te doen?

Respect tonen aan hen die een veilig land achterlieten om overzee te vechten tegen een absoluut fout, om niet te zeggen misdadig, regime.

Wat is tot nu toe het meest bijzondere dat je hier meemaakte?
Tijdens een surveillance na de grote herdenking op 4 mei jl. bij de pas onthulde steen van soldaat Arthur Vanance, sprak een vrouw me aan. Bij graf 5 rij H, blok 11, lagen veel kransen en bloemen. Ze vroeg me waarom juist hier? Waarop ik haar vertelde dat deze grafsteen pas op 3 mei onthuld was. Een tot dan toe onbekende soldaat had na 80 jaar dankzij onderzoek een naam en gezicht gekregen. Daarop wees de vrouw naar het graf van een onbekende soldaat daarnaast. “Jammer dat je van deze onbekende geen foto hebt. Met al die bezoekers uit Canada was er misschien wel iemand geweest die wist wie hij was”.

Waarom moeten mensen het informatiecentrum bezoeken?
Te veel mensen weten weinig van de jongste geschiedenis. Hier ontdek je verhalen over de bevrijding van onze regio en levensverhalen van soldaten die vochten voor onze vrijheid nu. Zij zijn vaak jonger dan mijn kleinkinderen nu. We delen de verhalen op een eerlijke, respectvolle en duidelijke manier, in teksten, beelden, film en online.